Πρόλογος: Αγαπητέ μη φίλαθλε/αγαπητή αναγνώστρια (είστε και πολλές ανάθεμα σας). Προτού προσπεράσεις με περίσσια αδιαφορία το κείμενο λόγου του τίτλου, σου υπενθυμίζω πως στα πλαίσια της καραντίνας έχεις κάτσει να δεις ό,τι trash reality σου έχει σερβίρει το Netflix καθώς και όλα τα challenge Mπόμπα – Τανιμανίδη (ή αλλιώς της συνωμοσίας του μετρίου).
Στο ψητό: Στα αθώα σχολικά μου χρόνια (γυμνάσιο), υπήρξα εκείνο το τυπάκι που ήξερε πάντα ποιος έβαλε το γκολ στο τάδε λεπτό, στον τάδε αγώνα, την τάδε χρονιά. Εκείνο το τυπάκι που έγραφε ποδοσφαιριστές στο θρανίο του και όχι στίχους από τραγούδια των Active Member. Εκείνο το τυπάκι που έκλαψε για εκείνο το σουτ στο 96΄ που δεν βρήκε τον στόχο του εκείνον τον Απρίλη του 2002 (Haters gonna hate!). Τον είχες και εσύ συμμαθητή εκτός άμα ήσουν και εσύ τέτοιος.
Οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι η σχέση ενός ατόμου με την ομάδα του είναι περίπλοκη. Όχι! Το Game of Thrones είναι περίπλοκο. Το σεξ στο μπάνιο είναι περίπλοκο. Η σχέση κάποιου με το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ ή ακόμα και το κέρλινγκ είναι απλή. Και συγκεκριμένα είναι μια απλή ιδέα. Όχι ιδεολογία ούτε ψύχωση. Μια μικρή, απλή ιδέα την οποία όμως ούτε ο Leonardo DiCaprio μαζί με το λοιπό παρεάκι του Inception δεν μπορούν να αφαιρέσουν…
Αν μετάνιωσα για τον χρόνο και την ενέργεια που έδωσα ποτέ για κάτι τέτοια; Όχι! Μετανιώνω που δεν πήγα Erasmus. Μετανιώνω που δεν είπα στον λοχαγό μου που να βάλει την ξιφολόγχη που διαρκώς ξεχνούσα. Γιατί να μετανιώσω για έναν τρόπο κοινωνικοποίησης και εκτόνωσης και για έναν τρόπο έκφρασης όπου ότι και να πεις πάνω στη στιγμή, δύσκολα δεν συγχωρείται. Σίγουρα δεν κέρδισα την συμμαθήτρια στο μπροστά θρανίο αλλά κάθε πράμα στον καιρό του…
Παρακολουθούσα τις προάλλες με την παρέα αγώνα για το Champions League. Είτε το πιστεύεις είτε όχι, οι κουβέντες με αφορμή τον αγώνα ποικίλαν. Δεν θα πω ψέματα, ξεκινάνε από το μοντέλο με το οποίο διατηρεί δεσμό ο αστέρας της ομάδας και το ποσό που ξόδεψε κάποιος συμπαίκτης του για εμφύτευση μαλλιών(!) αλλά έφταναν μέχρι το πόσο δίκαιο και αντικειμενικό στην εποχή μας είναι να πληρώνεται κάποιος με 20.000.000€ τον χρόνο μόνο από την ομάδα του ή το πόσο έχει διαβρωθεί το άθλημα από το καπιταλιστικό σύστημα της εποχής μας. Για όσους πίστευαν πως το μόνο που ακούγεται σε τέτοιου είδους συναθροίσεις είναι φράσεις τύπου “που το είδες το offside” (Μη με ρωτήσεις τι είναι το offside, θα φάω την σάρκα μου!). Δεν νομίζω πάντως πως θα έκανα παρόμοιες σκέψεις βλέποντας το The notebook. Είπαμε, κάθε πράγμα στον καιρό του…
Και στην τελική σε μια εποχή, όπου καζούρα γίνεται για το παλιό smartphone που έχει κάποιος ή για το ποιες ασκήσεις κάνει στο γυμναστήριο (τι μάστιγα της εποχής μας και τούτη), προτιμώ να υπομένω διάφορες λοιδορίες για τον τερματοφύλακα μου, που και βαλσαμωμένο πουλί να του δώσεις, θα του φύγει…
Σαφώς δεν είναι όλα ρόδινα. Έχουμε θρηνήσει ανθρώπινες ζωές στον βωμό της στρογγυλής θεάς. Τόσες που για τις υλικές και χρηματικές ζημιές θα ήταν το λιγότερο αστείο να γίνει λόγος. Και όχι μόνο σε χώρες που ατυχώς χαρακτηρίζονται υποδεέστερες όπως η Βραζιλία, η Αργεντινή και φυσικά η βορειότερη χώρα της Αφρικής, το Ελλαδιστάν μας. Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία και πολλές άλλες γέμισαν νεκροταφεία πριν, κατά τη διάρκεια ή και μετά την λήξη ενός αγώνα. Ναρκωτικά που δεν έχουν παρενέργειες υπήρξαν μόνο στα βιβλία του Άλντους Χάξλευ. Γιατί ουσιαστικά για αυτό μιλάμε. Ένα ναρκωτικό. Σκληρό-Ελαφρύ. Το κάνεις για μαγκιά-Το κάνεις για σένα. Σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι. Δεν υπάρχουν διαφορές. Ο καθένας ξέρει τα όρια του. Ξέρει που μπορεί να τον οδηγήσουν οι καταστάσεις. Τα κλισέ τύπου “ Ήταν η κακιά η στιγμή” μένουν πίσω μόνο για να γεμίζουν εξώφυλλα εφημερίδων που καλύτερα να έμεναν κενά σε τέτοιες περιπτώσεις.
Τι θέλει να πει ο ποιητής: Γνωστός παράγοντας του μπάσκετ είπε κάποτε πως “Το πρωτάθλημα είναι σαν μια τούρτα γεμάτη δηλητήριο. Πρέπει να την φας όλη, αλλά μόλις τρως το κερασάκι τα ξεχνάς όλα”. Δεν πιστεύω πως απέχει πολύ από την πραγματικότητα… Απλά εξαρτάται το πόσο δηλητήριο αντέχει κάποιος και φυσικά πως αντιδρά σε αυτό. Και φυσικά να μην ξεχνάς πως για θέματα όπως το ποδόσφαιρο και σία, η καλύτερη επιλογή είναι πάντα να γελάσεις….
Καραντίνα είναι θα περάσει…
